teoria grup
Encyklopedia PWN
angielski filozof i socjolog, jeden z twórców socjologii.
w refleksji etycznej kardynalna cnota porządkująca wybory ludzkiej woli lub normatywny punkt odniesienia dla rozumu wskazującego woli prawidłowy wybór; w refleksji prawniczej kryterium dla norm prawnych, a nawet nie zawsze określany zbiór uprawnień przysługujących jednostkom lub/i grupom; w refleksji społecznej treść właściwego (pożądanego) ładu wspólnotowego, ewentualnie uwzględniająca potrzeby lub preferencje jednostki lub/i grupy; w refleksji teologicznej przymiot Boga, często ujmowanego przez prymat woli jako ten, który ustanawia natury (istoty) gatunków lub ład wszechrzeczy.
Stijl, De
ugrupowanie artystyczne, założone 1917 w Lejdzie przez Th. van Doesburga i P. Mondriana, koncentrujące się wokółczasopisma o takim samym tytule.
[də steil] 
,
,
ojciec Gleba, ros. publicysta, ekonomista, działacz polityczny i filozof;
symbolizm
lit., szt. plast. prąd artystyczny kształtujący się głównie w literaturze, malarstwie i muzyce, skodyfikowany w latach 80. XIX w. we Francji, który w następnych latach inspirował literatury i sztukę modernizmu w innych krajach Europy oraz Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. Na przełomie stuleci stawał się tam najważniejszym składnikiem nowatorskich poszukiwań estetyczno-warsztatowych, a potem stanowił ważny układ odniesień dla różnych kierunków awangardy (np. surrealizmu).
[gr. sýmbolon ‘znak umowny’],
fiz. w teorii pola — lokalne (niezależne w każdym punkcie czasoprzestrzeni) transformacje pól nie zmieniające lagranżjanu (funkcja Lagrange’a) i tworzące ciągłą grupę.
